Polski Związek Łowiecki to ogólnokrajowa organizacja zrzeszająca polskich myśliwych i koła łowieckie.

Zarząd Okręgowy Suwałki

Kultura

Trofea łowieckie

Roman Bratny – “Co mi las powiedział”
” Cóż znaczy komiczne myśliwskie trofeum, jakiś rogi jelenia czy wachlarz głuszca? Jeleń mógłby mieć ślepą kiszkę na głowie – cenna jest przecież walka o chimerę, a nie kolczasty mebel na ścianie. Ale też nigdy nie obedrę żadnego z tych trofeów z puszczy, z której je wyniosłem. Z ogromu majestatycznego starodrzewu czy bagiennych uroczysk, ze stada brzóz ciągnących gdzieś o zmierzchu niałonogą gromadą, z traw skrywających sarni czy dziczy ślad. Z nieba, na którym świt krzyżuje niespieszne klucze dzikich gęsi. Ze wszystkiego. Z przyrody, której jest częścią, jak częścią jej jest śmierć zadana ręką myśliwego. I on sam. Równie śmiertelny.”

TROFEA ŁOWIECKIE

Trofeum to zdobycz, dowód odniesienia sukcesu. To zdobycz szczególna pozyskania w walce lub rywalizacji. W przeszłości trofeum stanowiły zdobyte w walce ze zwierzem o jego mięso i skórę te części które były jego orężem jak pazury, kły i rogi. Tym przyozdabiał się człowiek- zwycięzca, przynosiło to mu sławę i świadczyło o jego sprawności i męstwie. Współcześnie te same pazury, kły, poroże stanowią trofea łowieckie. Dla dzisiejszego myśliwego najcenniejszą wartość ma to trofeum, którego zdobycie najbardziej wpisało się w przeżyciach , doznaniach i duszy myśliwskiej. Niemal wszystkie trofea łowieckie są wytworem i przejawem witalności dzikiego zwierzęcia, o jego kondycji, jakości środowiska w jakim żyje, a także świadczy o poziomie prowadzonej gospodarki łowieckiej. Myśliwi dbają o swoje trofea, przyozdabiają nimi pokoje, salony i domy myśliwskie. Coraz częściej trofea są ważnym elementem wystroju wnętrz, zajazdów, pensjonatów i restauracji. Okazją do wystawienia i prezentacji trofeów łowieckich są organizowane pokazy, wystawy różnej rangi od regionalnych, krajowych po wielkie wystawy międzynarodowe. Zrodziła się konieczność ich wartościowania i klasyfikowania. Już pod koniec XIX wieku w Austrii i Anglii określono jednolite zasady wyceny które jak się później okazało nie przyjęły. Obecnie to Komisja Wystaw i Trofeów Międzynarodowej Rady Łowieckiej i Ochrony Zwierzyny-Conseil International de la Chosse et de la Conservation du Giber określa zasady wyceny trofeów i ich prezentowania. Na ostateczną wycenę punktową CIC trofeum składają się przyznawane punkty pomiarowe za długość, szerokość, obwód, masę i punkty za kształt, formę i barwę.

Nasze trofea

Pozyskany został przez Zbigniewa Bogusławskiego z Koła Łowieckiego “Serwy” w Augustowie na terenie ówczesnego Nadleśnictwa Sztabin-obecnie Nadleśnictwo Białobrzegi-we wsi bukowiska w 1983 roku. W krajowym rejestrze trofeów łowieckich znajduje się na bardzo wysokiej 16 pozycji. Rosochy eksponowane były na zagranicznych wystawach łowieckich w Brenie(1985), Norymberdze(1986) oraz na kilku krajowych: Kraków, Warszawa, Suwałki, Augustów.

Jest to drugi i największy muflon strzelony na terenie Okręgu Suwalskiego PZŁ (pierwszego strzelił kolega Sampławski z KŁ Ryś w 2002 roku). Odstrzału dokonał w 2003 r. Kolega Adam Bojarski (na zdj.) z Koła Łowieckiego “Ryś” w Giżycku na obwodzie 105 – Franciszkowo, Nadleśnictwo Gizycko.

Urożenie żubra zostało wycenione na 216,35 pkt. CIC. Żubr pozyskany został na terenie Nadleśnictwa Borki, Leśnictwo Sarnianka oddz. 110 w dniu 9 listopada 2005r.

Po latach znany i ceniony artysta fotografik Włodzimierz Łapiński przedstawił do wyceny wg formuły CIC wieniec jelenia-byka, zapewne jedno z jego najcenniejszych trofeów myśliwskich. Wieniec wyceniony został na 237,07 pkt CIC i jest rekordowy w suwalskim okręgu PZŁ. Waga wieńca brutto 9,72 kg, forma czterodwudziestak nieregularny obustronnie koronny. Byk upolowany został w Puszczy Augustowskiej w dniu 31 stycznia 1983 roku.

Jeleń-byk strzelony przez Jarosława Kamienarza z Opalenicy 25 września 2009r na terenie Puszczy Augustowskiej i Nadleśnictwa Suwałki. Waga wieńca 9,29 kg. Wstępnie wyceniony został na 214,12 pkt CIC. Wiek byka ocenia się na 11 lat. Jest to najmocniejszy byk jaki został pozyskany w sezonie ’09.

Wieniec o bardzo dużej asymetrii ważący 9,5 kg (po ustrzeleniu). Trudno określić formę, wstępnie określono, że jest to 30-stak nieregularny z 3-ma tykami. W/g wstępnej wyceny jest to srebrny medal – 205,67 CIC. Strzelony przed rykowiskiem 7 września 2004 r. przez Myśliwego Ryszarda Łukaszewicza w Kole Łowieckim Dąbrowa w Piszu w obwodzie 109, waga tuszy 212 kg, wiek 9 lat.

Jeleń-byk o porożu pokrytym scypułem pozyskany na terenie Nadleśnictwa Drygały w leśnictwie Strzelniki w pełni zimy 29 stycznia 2013 r. przez leśniczego ds. łowieckich Wojciecha Tyszkiewicza. Wiek byka został określony na 6 lat, waga tuszy byka 115 kg.

Rogacz powypadkowy – 2016 r. Własność Koła Łowieckiego Łoś – Sejny. Wyceniony na 111,10 pkt. CIC – Brązowy Medal

Rekordowy rogacz upolowany został 17 lipca 2015 r. w sąsiedztwie granicy z Polską w łowisku Walawicziai k. Kalwarii przez naszego myśliwego Witolda Uździło zamieszkałego w Krejwianach k. Puńska. Kolega Uździło na polowanie zaproszony został przez tamtejszego myśliwego Waldasa Pauliukanisa. Parostki zostały wycenione na 221,68 pkt CIC, ważą 815 g i mają formę bardzo regularnego szóstaka o zaznaczających się cechach uwsteczniania się, bo wiek rogacza określono na 8 lat. Waga tuszy wynosiła 18 kg. Trofeum znajduje się w posiadaniu naszego myśliwego. Parostki rogacza – rekord Litwy

Dwa lata później czyli 30 lipca 2017 r. Kolega Witold Uździło pozyskał kolejnego pięknego rogacza – wyceniony został na Złoty Medal – 175,25 pkt CIC. Rogacz został pozyskany w tym samym miejscu co prezentowany powyżej.

W dniu 13 maja 2015 roku myśliwy z Danii upolował rogacza w łowisku Koła Łowieckiego “Łoś” w Sejnach. Parostki ważyły 609 g (brutto). Według wstępnej wyceny uzyskał 164 pkt CIC i jest to rekord suwalskiego okręgu Polskiego Związku Łowieckiego. Wiek rogacza określono na 5 lat.

Kolega Roman Jasiński prezentuje jednego z najmocniejszych rogaczy w suwalskim okręgu strzelonego w 2006 roku. 159,43 pkt CIC

W dniu 10 sierpnia 2002 na zakończenie rui Myśliwy Piotr Matysiuk z Koła Łowieckiego “Ryś” w Giżycku został obdarzony przez Św. Huberta. Masa parostków brutto: 565g, waga tuszy: 24kg, wiek rogaczacza 4 ata, Porostki były eksponowane na Wystawie Łowieckiej w Warszawie w listopadzie z okazji 80-lecia PZŁ. Wycena 140,35 pkt CIC-Złoty Medal

Pozyskany przez Jana Gabera z Koła Łowieckiego “Słonka” w Sejnach w dniu 23 czerwca 2010 roku w łowisku Hołny-Wolmera k/Sejn przy granicy z Litwą. Wiek rogacza określono na 7 lat, a pomimo to forma poroża nie wykazywała żadnych cech selekcyjnych.

Rogacz strzelony został w dniu 27 września 2007 r. na obwodzie łowieckim Nr 62 Koła Łowieckiego “Słonka” w Sejnach w miejscowości Półkoty przez myśliwego cudzoziemca Andreas Schreurs z Holandii. Na podkreślenie zasługuje nie tylko wyjątkowo duża masa parostków – 529g (waga brutto), ale też ich regularność i wysokość pomimo sędziwego wieku. Wiek rogacza określno na 9-10 lat. Waga tuszy 22 kg.

Rogacze zostały wyeksponowane na wystawie łowieckiej “Hubertus Expo 2013” w Warszawie w roku Jubileuszu 90-lecia Polskiego Związku Łowieckiego.

Pozyskany 23 maja 2004 r. przez Zdzisława Huszczę w Leszczewku k/Suwałk

Pozyskany przez Wincentego Zamojskiego z K.Ł. “Sarna” w Olecku

Pozyskany przez Mariana Jasionowskiego w dniu 31 maja 2011 r. Masa trofeum 501 g, wiek rogacza określono na 8 lat

Dzik został strzelony 7 grudnia 1988 r. we wsi Podlaskie; powiat Sejny przez myśliwego Tadeusza Falkowskiego w Kole Łowieckim “Słonka” Sejny w obwodzie 62. Waga tuszy 178 kg.

Pierwotnie oręż został wyceniony na 140,90 pkt CIC. Na wystawie łowieckiej w Nitrze-Czechy w 1990r. wyceniony został na 135,70 pkt CICZE WSPOMNIEŃ…“(…) Była sobota grudniowa z ponową. Rano zapakowałem się i wyjechałem na spotkanie w łowisku – na Podlaskach z Kolegą Jankiem. Tropów było sporo – jeleni, saren, lisów, pojedynczych łosi i wilka. Naszliśmy na ścieżkę wyjściową dzików. Przeszła liczna wataha, a przebijał ją trop dużego odyńca. Przykładana szeroka dłoń Janka nie przykrywała tropu. Po całodniowej włóczędze po lesie zasiedliśmy na ambonach przy świeżo buchtowanych kartofliskach. Nic nie wyszło tym razem. Janek wrócił do domu, ja postanowiłem zostać przez niedzielę i zasiąść wieczorem ponownie. Do godziny dwudziestej trzeciej cisza, zszedłem z ambony i usłyszałem dziki, ale były za granicą po stronie litewskiej. Dziki wolno zbliżały się do kartofliska po naszej stronie. Miałem do przebycia ok. 200 m. Pojedyncza brzoza przy kartoflisku to moja droga do pokonania by mieć wychodzące dziki “na strzał”. Ocierając pot z czoła podchodziłem ponad pół godziny. Wreszcie wzniesienie, brzoza i kartoflisko. Od strony granicy wyszedł duży dzik, a za nim jeszcze większy, wataha była jeszcze zagranicą. Mniejszy dzik, najprawdopodobniej locha wrócił do watahy a “ten” pozostał. Było około 40 m, oddałem strzał, dzik ruszył w kierunku granicy z Litwą. Nagle wszystko ucichło, dzik położył się na pasie granicznym, ważył jak się okazało 178 kg, a oręż do dzisiaj jest moim najcenniejszym trofeum(…)”.

Tadeusz Falkowski

Wilk został strzelony przez Józefa Demiańczuka w obwodzie łowieckim nr 35 – Olecko w dniu 5 października 1991r. długość czaszki – 27,7 cm, szerokość 15,3 cm.

Lis strzelony 6 października 2007 r. przez Waldemara Waruszewskiego na terenie OHZ Nadleśnictwa Drygały. Długość czaszki 16,39 cm, szerokość 8,85 cm.

Borsuk został strzelony przez Eugeniusza Kowalewskiego w obwodzie nr 32 Okrągłe Nadleśnictwo Suwałki długość czaszki 14,51 cm, szerokość 8,47 cm.

Rejestr trofeów

MEDAL ZŁOTY (CZASZKA): 25,00+ PKT CIC

 

MEDAL SREBRNY (CZASZKA): 24,50-24,99 PKT CIC

 

MEDAL BRĄZOWY (CZASZKA): 24,00-24,49 PKT CIC

MEDAL ZŁOTY (CZASZKA): 23,00+ PKT CIC

 

MEDAL SREBRNY (CZASZKA): 22,50-22,99 PKT CIC

 

MEDAL BRĄZOWY (CZASZKA): 22,00-22,49 PKT CIC

MEDAL ZŁOTY (CZASZKA): 26,00+ PKT CIC

 

MEDAL SREBRNY (CZASZKA): 24,50-25,99 PKT CIC

 

MEDAL BRĄZOWY (CZASZKA): 23,00-24,49 PKT CIC

MEDAL ZŁOTY (CZASZKA): 41,00+ PKT CIC

 

MEDAL SREBRNY (CZASZKA): 39,00-40,99 PKT CIC

 

MEDAL BRĄZOWY (CZASZKA): 37,00-38,99 PKT CIC

Rekordowy oręż z Polski pozyskany został w 1930 roku w Rychcicach i wyceniony został na 151,00 CIC na wystawie trofeów w Berlinie w 1937 r. Do 1987 r. te trofeum było rekordem świata.

 

 

 

MEDAL ZŁOTY 120,00+ pkt CIC

 

 

 

 

MEDAL SREBRNY 115,00-119,99 pkt CIC

 

 

 

 

MEDAL BRĄZOWY 110,00-114,99 pkt CIC

MEDAL BRĄZOWY 160,00-169,99 pkt CIC

MEDAL ZŁOTY 130,00+ pkt CIC

 

MEDAL SREBRNY 115,00-129,99 pkt CIC

 

MEDAL BRĄZOWY 105,00-114,99 pkt CIC

Najwyżej wyceniony jeleń pochodzi Bułgarii 273,60 pkt CIC, drugi co do wielkości wieniec 271,00 pkt CIC pochodzi z Węgier. Najmocniejszy polski wieniec z 1978 roku wyceniony został na 252,00 pkt CIC.

MEDAL ZŁOTY 210,00+ pkt CIC

 

MEDAL SREBRNY 190,00-209,99 pkt CIC

 

MEDAL BRĄZOWY 170,00-189,99 pkt CIC

Rekordowe światowe rosochy łosia 470,29 pkt CIC pochodzi z Rosji, Polskie rosochy wyceniono najwyżej w 1937 roku na Wystawie Trofeów w Berlinie 339,10 CIC i pochodzą z 1904 roku.

MEDAL SREBRNY 275,00-299,00 pkt CIC

 

MEDAL BRĄZOWY 250,00-274,99 pkt CIC

Kryteria wyceny medalowej

Druki wyceny medalowej do pobrania: wieniec jelenia | parostki sarny | oręż dzika | czaszki drapieżników

Druk oceny prawidłowości odstrzału: PDF lub XLS

Obiekty kultury

DOMY MYŚLIWSKIE I INNE OBIEKTY KULTURY MATERIALNEJ

Obelisk upamiętniający 60 lecie Wojskowego Koła Łowieckiego “Orzeł” w Szerokim Borze z przesłaniem “MIARĄ ROZWOJU CYWILIZACYJNEGO CZŁOWIEKA JEST JEGO STOSUNEK DO PRZYRODY”

Obelisk postawiony w 2009 r. upamiętniający 40 lecie Koła Łowieckiego “Cietrzew” w Prostkach

W dniu 2 czerwca 2011 r. podczas Zawodów Powiatu Giżyckiego dokonano odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej Tadeuszowi Kryńskiemu, który był inicjatorem i budowniczym strzelnicy oraz znanym działaczem społecznym w oprawianiu strzelectwa myśliwskiego na Mazurach i w całym naszym Zrzeszeniu. Od 2012 r. organizowany jest na strzelnicy Turniej Zimowy zwany imieniem Tadeusza Kryńskiego.

Dom myśliwski Koła Łowieckiego “Łoś” w Kalinowie oraz Kapliczka Św. Huberta

Obelisk postawiony w 2000 r. na przełomie wieków w łowisku “Borek” z przesłaniem “Ludzkość, natura, łowiectwo po wsze czasy” .

Z okazji obchodów Św. Huberta w 2005 r. odsłonięty został obelisk upamiętniający myśliwych, członków Koła Łowieckiego Hańcza w Suwałkach, którzy odeszli do Krainy Wiecznych Łowów.

Dzwonnica z dzwonem Św. Huberta oraz Kościół p.w. Matki Bożej Miłosierdzia Ostrobramskiej w Rucianem Nidzie zbudowany w 1910 jako ewangelicki.

W 2006 roku, z okazji 60 rocznicy powstania Koła, wybudowano kapliczką przydrożną ku czci św. Huberta. Pomysłodawcą i projektantem był prezes Koła Jarosław Kowalewski. Głównym fundatorem był stażysta K.Ł. „Dzik” śp. Włdzimierz Gąsiennica Gładczan oraz jego przyjaciel, członek Naszego koła kol. Lech Wierciszewski. Ogrodzenie kapliczki wykonał członek Koła, kol. Jan Opanowski. Uroczyste poświęcenie odbyło się w dniu 18 listopada 2006 roku, którego dokonał ks. biskup Diecezji Ełckiej Jerzy Mazur. Znajduje się w obwodzie łowieckim nr 93 w rejonie wsi Jelonek, przy drodze powiatowej Wronki-Jelonek. Każdego roku, uroczyste polowanie hubertowskie rozpoczynające okres polowań zbiorowych, jest poprzedzone polowa mszą świętą przy tej kapliczce.

Także w 2006 roku odsłonięto obelisk upamiętniający myśliwych, członków Naszego Koła, którzy odeszli do Krainy Wiecznych Łowów. Usytuowany jest w miejscowości Sedranki w obwodzie 90, na terenie posesji należącej do Koła Łowieckiego „Dzik”.

“Zaścianek” miał być tylko zwykłą wiatą. Po 2 latach pracy Kolegów Myśliwych wyglądał bardzo okazale. Dziś jest miejscem zakończenia uroczystych polowań i spotkań myśliwych, w tym też rodzinnych. Odwiedzany jest przez cały rok nie tylko w sezonie polowań.

Kapliczka Św. Huberta ustawiona na skraju kępy sosnowego lasu w łowisku Jagodne k/Giżycka Koła Łowieckiego “Dzik” w Giżycku w rocznicę 50-lecia a poświęcona została w dniu 12 listopada 2009 r.

Dom Myśliwski w łowisku obuchowizna. W środku sala myśliwska, w której odbywają się spotkania myśliwych oraz Walne Zgromadzenia Koła. Po prawej Kapliczka św. Huberta ustawiona została w 2002 r. w roku Jubileuszu 50-lecia Koła na śródleśnej polanie w Obuchowiźnie.

Edukacja przyrodnicza

Ścieżka edukacyjno-przyrodnicza znajduje się na strzelnicy myśliwskiej w Ełku. Przedstawia ona przekrój roślin i drzew rosnących w lesie otaczającym obiekt strzelnicy.

Wystawy łowieckie

Wystawa Łowiectwo-historia i współczesność nawiązuje do pięknej ekspozycji Łowiectwo – trofea, historia,sztuka prezentowanej w Muzeum Okręgowym w Suwałkach w 1981 roku. ci którzy mieli okazję ją wówczas zobaczyć, a rzesza zwiedzających była całkiem pokaźna, do dziś wspominają to wielkie wydzarzenie kulturalne. Minęło już jednak przeszło 20 lat. Zmienił się nasz kraj, wyrosło nowe pokolenie, przybyło wspaniałych trofeów i znaczących osiągnięć, którymi mogą się poszczycić myśliwi zpólnocno wschodniej Polski. Warto więc powrócić do tematyki łowieckiej w gościnnych murach suwalskiego Muzeum Okręgowego. Ekspozycja składa się z 2 zasadniczych wątków. Część współczesna zawiera informacje o zwierzynie, łowiskach gospodarce łowieckiej i łowach. Ich najbardziej spektakularnym obiektem są trofea zdobyte przez myśliwych z suwalskiego okręgu Polskiego Związku Łowieckiego. Wiele okazów należy do najmocniejszych w Polsce. Wzbudzały one sensacje na licznych pokazach krajowych i zagranicznych . Druga część ekspozycji poświęcona jest histori łowiectwa. Zaprezentowano na niej broń, akcesoria i pamiątki myśliwskie z różnych epok. Kulturotwórczą rolę łowów reprezentują dzieła sztuki: od obrazów najwybitniejszych mistrzów po ludowe malowidła, rzeźby, tkaniny i wycinanki. Historię ze współczesnościa zgrabnie łączy prezentacja zdjęć nagrodzonych w konkursie fotograficznym zorganizowanym prze redakcję “Łowca Polskiego” i prac plastycznych dzieci, inspirowanych tematyką łowiecką. Nie sposób wymienić wszystkich i nstytucji i osób , które dopomogły w powstaniu tej wystawy. Włączyło si ę w jej organizację wiele muzeów, ogromną rolę pełnił Zarząd Okręgowy PZŁ w Swuałkach, a przedewszystkim całe rzesze kolegów myśliwych, którzy udostępnili swoje trofea i zbiory. Wszystkim serdecznie dziękujemy.

Promocja Łowiectwa i Wydawnictwo

“Myśliwi”
Pytał głupi mądrego: “Na co rozum zda się?”
Na to, aby poparcie dać łowieckiej prasie.
Dlatego jesteś głupi i głupio mię pytasz,
kochany przyjacielu, że “Łowca” nie czytasz.
Myśliwi by się nigdy głupio nie pytali,
gdyby każdy z nich członkiem był naszej Centrali.
Julian Ejsmond

Szóste wydanie ukazuje się po pięciu latach od poprzedniego. Ustawa Prawo łowieckie była w tym czasie wielokrotnie nowelizowana. Komentarz uwzględnia najnowsze zmiany dokonane ustawą o zmianie ustawy – Prawo łowieckie oraz niektórych innych ustaw z dnia 22 marca 2018 r., która zmieniła aż 23 artykuły oraz ustawą z dnia 15 czerwca 2018 r. o takim samym tytule, która zmieniła przepisy o szkodach łowieckich. Najistotniejsze zmiany wprowadzone ustawą z 22 marca 2018 r. można ująć następująco:
– doprecyzowanie odstrzałów redukcyjnych w parkach narodowych i rezerwatach przyrody,
– znaczne rozbudowanie przepisów ustawowych o planowaniu łowieckim,
– dopuszczenie możliwości zakazania przez osoby fizyczne polowania na własnych gruntach,
– zdecydowane osłabienie elementu samorządności w działaniach Polskiego Związku Łowieckiego oraz jego scentralizowanie,
– zakazanie udziału dzieci w polowaniach wraz z uznaniem naruszenia tego zakazu za przestępstwo.

W miesiącu lutym 2019 r. wydano nowy Komentarz Prawa Łowieckiego autorstwa prof. Wojciecha Radeckiego i dr. Darii Daneckiej w którym zostały uwzględnione zmiany w ustawie Prawo Łowieckie z dnia 22 marca 2018 r.Produkt dostępny w sklepie Knieja

Stanisław Korzeniowski
Publikacja jest interdyscyplinarną pozycją, wnoszącą cenny wkład w rozwój literatury popularno-naukowej z zakresu uwarunkowań środowiskowo-przyrodniczych łowiectwa jako segmentu zielonej ekonomii i elementu bioróżnorodności środowiska przyrodniczego. Uwzględnia także historyczną (od zarania dziejów do współczesności), ekonomiczną i kulturotwórczą rolę łowiectwa oraz wiele innych aspektów, w tym szeroki zakres tematyczny edukacji ekologicznej – na potrzeby m.in. popularyzacji tej dziedziny, jako że wkład pracy, dorobek wielu pokoleń myśliwych, przyrodników i osób zajmujących się łowiectwem zasługuje na to aby je przedstawiać właśnie w takiej formie, przypominać następnym pokoleniom ich zasługi w zakresie: hodowli, ochrony zwierzyny i środowiska przyrodniczego, tworzenia kultury narodowej, wdrażania edukacji ekologicznej. W publikacji przedstawiona została też działalność części Zarządów Okręgowych PZŁ. Produkt dostępny w sklepie Knieja

Oficyna Wydawnicza FOREST we współpracy z Zarządem Głównym Polskiego Związku Łowieckiego wydała koleją książkę z serii „Biblioteka myśliwego” pt.” Dziczyzna”. Jest to kompendium wiedzy z zakresu pozyskania, przetwórstwa i kulinariów z dziczyzny. W książce omówione zostały ekonomiczne i ekologiczne aspekty łowiectwa i krajowego rynku dziczyzny, postępowanie ze zwierzęciem od momentu oddania strzału przez myśliwego, zagospodarowanie tusz i przepisy na dania z dziczyzny, a także podstawowe choroby zwierząt łownych i bezpieczeństwo żywności w obrocie dziczyzną. Książka zawiera także wiedzę dotyczącą walorów zdrowotnych i jakości dziczyzny oraz techniki rozbioru tusz. Książka adresowana jest do kandydatów na myśliwych, myśliwych, a także do osób zainteresowanych przetwórstwem dziczyzny, jej przygotowaniem oraz konsumpcją. Do książki dołączona jest płyta DVD z materiałami dotyczącymi patroszenia, bielenia, rozbioru tusz dzika, sarny, zająca i bażanta. Autorami książki „Dziczyzna”  są pracownicy naukowi Wydziału Nauk o Zwierzętach: dr Marek Balcerak, dr hab. Martyna Batorska, prof. dr hab. Wanda Olech, mgr inż. Bartłomiej Popczyk, dr hab. Justyna Więcek oraz dr hab. Marian Flis z Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie i mgr Krzysztof Lechowski (redaktor). Produkt dostępny w sklepie Knieja

Książka ta to publikacja z zakresu podstaw biologii zwierząt chroniony oraz wybranych gatunków łownych. Jest to obowiązkowa lektura dla kandydatów na myśliwych jak i doświadczonych nemrodów, którym zależy na polskiej przyrodzie. Na 240 stronach podręcznika, odnajdziemy interesujące opisy zwierząt, siedlisk ich bytowania, cech morfologicznych niezbędnych do prawidłowego rozpoznania poszczególnych gatunków. Ponadto każdy z opisów opatrzony jest licznymi ilustracjami i fotografiami. Dodatkowo do książki dołączono płytę CD z nagranymi 41 odgłosami wybranych ptaków co stanowi doskonałe uzupełnienie wiedzy o tych gatunkach. Objętość 240 stron, kreda, format 210×275 mm, oprawa twarda, skóra ekologiczna z tłoczenie. Produkt dostępny w sklepie Knieja

Monografia jest próbą charakterystyki łowisk północno-wschodniej Polski, od Wisły na zachodzie po Puszczę Białowieską na wschodzie, obejmujących swym zasięgiem 4,2 mln hektarów obwodów łowieckich. To m.in. obszary puszczy Białowieskiej, Knyszyńskiej, Boreckiej, Piskiej, Lasów Napiwodzko-Ramuckich i Taborskich. Kraina ta obejmuje ponadto swym zasięgiem największe naturalne obszary bagienne Europy, tj. rozlewiska Biebrzy i Narwi oraz żyzne tereny depresyjne Żuław Wiślanych. W granicach opisanej Krainy działa pięć Okręgów PZŁ: elbląski, olsztyński, suwalski, białostocki i łomżyński.Takie ujęcie zasięgu terytorialnego łowisk przyjęto na potrzeby niniejszej monografii i określono wspólną nazwą Północno-Wschodnia Kraina Łowiecka, co umożliwiło, z punktu widzenia łowieckiego, wyodrębnienie tej części Polski, zgodnie z jej geograficznym położeniem. Według podziału Polski na krainy łowieckie przyjętego przez J. Szczepkowskiego, opisana Kraina zawiera Krainę Puszczańską, wschodni fragment Krainy Pomorsko-Nadodrzańskiej z Żuławami Wiślanymi, Puszczą Piską i Krainą Tysiąca Jezior. Historyczne dzieje tych terenów, te dawne i bardziej nam współczesne, nie zawsze pozwalały na taką analizę tej krainy, tworzącej mimo swej różnorodności, a może właśnie dlatego, jedyną w swoim rodzaju, na całych ziemiach Rzeczypospolitej, bogatą we wszelkiego zwierza krainę łowów. Idea napisania monografii o łowiectwie na Warmii i Mazurach powstała przed laty. Jej pomysłodawcą i niestrudzonym orędownikiem od początku był Janusz Zamojski. Następnie, propozycję Zarządu Okręgowego PZŁ w Olsztynie i Mazurskiej Okręgowej Rady Łowieckiej sugerującą stworzenie szerszego opracowania, podjęli i realizowali łowczowie okręgowi: Wieńczysław Tylkowski (Elbląg), Jan Goździewski (Suwałki), Jerzy Procakiewicz i Jarosław Żukowski (Białystok) oraz Jerzy Włostowski (Łomża). Udało się im przekonać do tej idei Okręgowe Rady Łowieckie, i tak powstało jedyne, jak dotychczas, obszerne opracowanie dziejów łowiectwa, a szczególnie historii działalności Polskiego Związku Łowieckiego, na terenach północno-wschodniej Polski. Podziękowania należą się, oprócz już wspomnianych Kolegów, prezesom Okręgowych Rad Łowieckich kadencji 2005-2010, a także redaktorom odpowiedzialnym za przygotowanie materiałów dotyczących poszczególnych Okręgów PZŁ: Bolesławowi Szatrańskiemu (Elbląg), Januszowi Zamojskiemu (Olsztyn), Janowi Goździewskiemu (Suwałki), Janowi Raczyńskiemu (Białystok) i Jerzemu Włostowskiemu (Łomża). Blisko 300 stron tego opracowania, to autorskie materiały nadesłane przez Koła Łowieckie, mające swe siedziby na terenie Krainy. Należy podziękować również autorom poszczególnych rozdziałów monografii, a także Dyrekcji Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie, Redakcji Łowca Polskiego, Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu za nieodpłatne udostępnienie materiałów do monografii. Serdeczne podziękowania należą się również kolegom fotografikom przyrody: Henrykowi Janowskiemu, Januszowi Kupryjanowiczowi, Andrzejowi Wierzbieńcowi, Rostislavovi Stach i Andrzejowi Stachurskiemu, a także całej rzeszy myśliwych, którzy udostępnili swoje zdjęcia, oraz Arturowi Sobeczkowi i Małgorzacie Konstantynowicz za przygotowanie rycin i map oraz zestawień statystycznych. Na zakończenie chciałbym podziękować pracownikom Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz Uniwersytetu w Białymstoku za ich wkład w opracowanie monografii. Szczególne podziękowania należą się członkom zespołu redakcyjnego monografii, którym miałem przyjemność kierować: Zbigniewowi Korejwie, Piotrowi Sikorskiemu, Tadeuszowi Ratyńskiemu, Dorocie Szydłowskiej, Mariuszowi Jakubowskiemu i Markowi Werpachowskiemu, recenzentom Czesławowi Hołdyńskiemu i Wojciechowi Kozerze oraz Izabeli Cirut za ostateczną korektę i cenne uwagi redakcyjne. Podziękowania kieruję również do pracowników RDLP w Olsztynie i Białymstoku za udostępnione materiały. Poza nielicznymi wyjątkami materiał zgromadzony i zaprezentowany w opracowaniu dotyczy głównie okresu od 1945 r. do lutego 2010 roku. Pomimo że monografia „Północno-Wschodnia Kraina Łowiecka” powstawała od 2008 roku, to dziś możemy powiedzieć, że oddajemy do rąk czytelników jedyne w swoim rodzaju kompendium wiedzy o historii i dniu dzisiejszym łowiectwa na terenach północno-wschodniej Polski. Nie ulega wątpliwości, że monografia nie wyczerpuje wszystkich poruszanych zagadnień. Jestem przekonany, że na podstawie zgromadzonych w niej materiałów w przyszłości powstaną opracowania uzupełnione o nowe dane źródłowe, do których nie można było dotrzeć. Badania bowiem skomplikowanych dziejów tej części Polski trwają nadal i niewykluczone, że zostaną odkryte kolejne karty historii łowiectwa na tych ziemiach. Produkt dostępny w sklepie Knieja

Celem tej książki jest, jak zwykle w monografiach naukowych, przybliżenie Czytelnikom najnowszego stanu wiedzy o biologii i ekologii gatunku. Jednak dla mnie równie  ważny jest cel drugi, czyli pokazanie jak diametralnie w ciągu zaledwie dwóch dziesięcioleci zmieniła się na świecie  dominująca koncepcja ochrony wilka: od walki o jego zachowanie za wszelką cenę jako symbolu całej ochrony przyrody do uznania, że to nie prawna ochrona, ale przede wszystkim akceptacja społeczna jest kluczem do zachowania tego drapieżnika dla przyszłych pokoleń.
Wilka musimy bowiem odmitologizować, traktować jako normalny element ekosystemu przyrodniczego ze wszystkimi pozytywnymi i negatywnymi konsekwencjami jego obecności. Jeżeli tak się stanie to jestem spokojny o los tego gatunku w Polsce, a cytowany wyżej fragment będzie już tylko historią. Produkt dostępny w sklepie Knieja

Celem tej książki jest, jak zwykle w monografiach naukowych, przybliżenie Czytelnikom najnowszego stanu wiedzy o biologii i ekologii gatunku. Jednak dla mnie równie  ważny jest cel drugi, czyli pokazanie jak diametralnie w ciągu zaledwie dwóch dziesięcioleci zmieniła się na świecie  dominująca koncepcja ochrony wilka: od walki o jego zachowanie za wszelką cenę jako symbolu całej ochrony przyrody do uznania, że to nie prawna ochrona, ale przede wszystkim akceptacja społeczna jest kluczem do zachowania tego drapieżnika dla przyszłych pokoleń.
Wilka musimy bowiem odmitologizować, traktować jako normalny element ekosystemu przyrodniczego ze wszystkimi pozytywnymi i negatywnymi konsekwencjami jego obecności. Jeżeli tak się stanie to jestem spokojny o los tego gatunku w Polsce, a cytowany wyżej fragment będzie już tylko historią. Produkt dostępny w sklepie Knieja

Zobacz więcej